Rocznica zaginięcia Iwony Wieczorek. To piszą o jej matce. “Podłe teorie”
O zaginięciu Iwony Wieczorek słyszała już chyba cała Polska. Jej losami przejęły się tysiące ludzi. Sprawa jej zniknięcia od lat budzi ogromne emocje. W mediach pojawiają się przeróżne hipotezy. I choć do rozwiązania zagadki zaginięcia Iwony Wieczorek, zatrudniono najlepszych policjantów, prokuratorów i ekspertów kryminalistyki, to wciąż nie udało się jej wyjaśnić. Nie natrafiono na żaden ślad zaginionej 17 lipca 2010 r. gdańszczanki.
Mama Iwony Wieczorek nie ustaje w poszukiwaniach. Iwona Główczyńska wierzy, że w końcu pozna prawdę o zniknięciu córki.
Co się stało z Iwoną Wieczorek? Nie ma jej od 15 lat. Emocjonalne słowa jej mamy
Dziennikarce “Faktu” udzieliła przejmującego wywiadu. Padły w nim bardzo emocjonalne słowa.
Fakt: Czy po tych 15 latach wierzy pani jeszcze, że dowiemy się prawdy o tym, co się stało z Iwoną?
Iwona Główczyńska, mama Iwony Wieczorek: Oczywiście, że wierzę i tylko ta wiara trzyma mnie przy życiu. Czasami słyszę, że jakieś sprawy znajdują swój finał po długim czasie, że rodziny dowiadują się co stało się z ich bliskimi. To daje mi nadzieję, że któregoś dnia zapukają do mnie śledczy i powiedzą mi co się stało z moim dzieckiem 15 lat temu, kiedy 17 lipca nad ranem, ostatni raz moja córka zapisuje się żywa na monitoringu, przy wejściu na plażę nr 63.
Przeczytaj także: Rozmawialiśmy z mamą Iwony Wieczorek. Nagle zwróciła się do tej osoby. “Udowodnią tobie winę”
Pani zna swoje dziecko najlepiej, co mogło się stać? Jakie ma pani przeczucia?
Znam Iwonkę bardzo dobrze, ona by nigdzie nie poszła z kimś obcym, a jeśli przypadkowa osoba chciałaby zrobić jej krzywdę, to według mnie ktoś, by coś słyszał, widział. Przecież było już widno i jacyś ludzie się kręcili.
Rocznica zaginięcia Iwony Wieczorek. “Spotkała na swojej drodze kogoś, kogo znała i komu ufała”
Na tej drodze mogła spotkać kogoś kogo znała?
Moim zdaniem Iwona spotkała na swojej drodze kogoś, kogo znała i komu ufała. Wydaje mi się, że pokłóciła się z tym kimś i doszło do nieszczęśliwego wypadku. Mimo wszystko zakładam także różne inne scenariusze, nie wykluczam niczego. Tak naprawdę cokolwiek się nie wydarzyło, chcę w końcu poznawać prawdę.
W obliczu tej 15. rocznicy to pytanie może wydawać się irracjonalne, ale czy pani zdaniem Iwona może jeszcze gdzieś żyć, ale z jakiś przyczyn nie daje znaku życia? Wierzy pani w to?
Jeśli pyta pani o to czy córka mogłaby dobrowolnie opuścić rodzinę i żyć sobie gdzieś w najlepsze, to absolutnie takiej opcji nie biorę pod uwagę. Natomiast czy po tylu latach mogłaby być gdzieś przetrzymywana? Nie chcę sobie nawet tego wyobrażać, bo na samą myśl ściska mnie w środku. Często myślę o tym czy moja córka mogła cierpieć, czy ktoś, kto zrobił jej krzywdę, zrobił to w jakiś brutalny sposób.
Przeczytaj także: Ochrona i policja na pogrzebie Tadeusza Dudy. W pewnym momencie zapadła cisza
Zapytaliśmy mamę Iwony Wieczorek o uznanie córki za zmarłą
Kiedyś pytałam panią, czy będzie pani chciała uznać Iwonę za osobę zmarłą. Wtedy kategorycznie pani mówiła, że nie. Coś się zmieniło w tej kwestii? Myśli pani o tym? Czy nigdy nie będzie pani chciała podejmować tak radykalnych kroków?
Nie chciałabym odpowiadać na to pytanie. Nie chcę mówić z całą pewnością czy postąpię tak, czy inaczej i czy na pewno coś zrobię, a czegoś nie.
Mama Iwony Wieczorek: oddałabym wszystko, co mam na świecie, żeby wróciła cała
A co chciałaby pani powiedzieć Iwonie, gdyby ona jakimś cudem mogła przeczytać te słowa?
Że gdybym mogła, to oddałabym wszystko co mam na świecie, żeby wróciła cała i zdrowa do domu, że wszyscy na nią czekamy, że babcia zrobi jej ulubiony obiad kotlet schabowy z mizerią i ziemniakami, że siostra na nią czeka, znajomi. Wszyscy tęsknimy i nie możemy pogodzić się z tym, że od 15 lat żyjemy w zawieszeniu i czujemy pustkę. To jest nieprzepracowana żałoba. Nicość, bo Iwonka była, poszła na imprezę i wraca z niej już 15 lat nadmorskim pasem, a ja czekam na nią i liczę, że kolejny dzwonek do drzwi to będzie właśnie ona. Stanie w progu i powie: “mamo, to był tylko zły sen” a je rzucę się jej na szyję i powiem jak bardzo ją kocham.
Podłe teorie o zaginięciu Iwony Wieczorek. “Czasami czytam, że kryję zabójcę, a nawet, że to ja zrobiłam krzywdę Iwonce”
Co jest dla pani jako matki najtrudniejsze? W internecie wciąż pojawiają różne sugestie, niektórzy twierdzą, że pani dobrze wie, co się stało z Iwoną?
Czasami najtrudniejsza jest bezsilność. Wracam zmęczona po pracy, a zamiast odpocząć i nacieszyć się rodziną, czytam jakiś hejterski wpis na swoją osobę, bo przypadkiem wpadł mi w oczy, gdy otworzyłam internet. Ludzie niektórzy nie mają litości. Czasami czytam, że kryję zabójcę, a nawet, że to ja zrobiłam krzywdę Iwonce. Poza utratą dziecka i wszystkimi negatywnymi stanami, które temu towarzyszą, jest to rozczarowanie brakiem empatii wśród części osób interesujących się sprawą Iwony. Czuję wtedy niemoc. To jest walka z wiatrakami. Jak w obliczu takiej tragedii jak moja, człowiek może dla drugiego być tak podły?
Przeczytaj także: Podłe teorie o Iwonie Wieczorek. Ostra reakcja jej mamy. Tego nigdy nie mówiła
Iwona Wieczorek zaginęła 15 lat temu. “Wszystkim ludziom, którzy zmagają się z potwornym bólem po stracie ukochanej osoby, polecam szukać ukojenia tam, skąd płynie go najwięcej”
Co pomaga przetrwać to wszystko? Co powiedziałaby pani komuś, kto też nie wie, co się stało z bliską mu osobą?
Co pomaga mi przetrwać? Na pewno wiara. To dla mnie fundament tego, że jeszcze mogę wstać i mieć siłę iść do pracy, ale właśnie… też sama praca, bo przychodzą do mnie klientki, które są serdeczne. Często rozmawiamy, to pozwala mi uciec od przykrych i bolesnych myśli. Na pewno też moja rodzina, kochający mąż, druga córka, rodzice, rodzeństwo i przyjaciele. Oni dają mi dużo wparcia. Mam też przy sobie obce osoby, które pomagają mi być twardą i nie poddawać się w wytrwałości. Kibicują rozwiązaniu sprawy Iwonki, trzymają mnie mentalnie za rękę, gdy chcę się przewrócić. Naprawdę tych serdecznych osób wokół mnie nie brakuje i jestem im za to bardzo wdzięczna. Wszystkim ludziom, którzy są na moim miejscu i zmagają się z potwornym bólem po stracie ukochanej osoby, które są w tej niewiedzy, co się stało z ich bliskimi, polecam szukać ukojenia tam, skąd płynie go najwięcej. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, bo każdy z nas jest inny. Dla jednego będzie to rodzina, dla innego praca, ale chyba najwięcej siły musimy szukać zawsze w sobie. Uważam, że człowiek nie jest w stanie sobie wyobrazić ile bólu jest w stanie znieść, dopóki nie stanie w obliczu tragedii i nie spotka się z nią twarzą w twarz.
Przeczytaj także: “W uszach jeszcze brzmi ich głos”. Morze kwiatów na grobie Justyny i Zbigniewa. I te znicze…
——–
Iwona Wieczorek zaginęła w Gdańsku 17 lipca 2010 r. 19-letnia wówczas gdańszczanka, wraz z grupą znajomych, była na imprezie w sopockim Dream Clubie. Nagle się posprzeczali, a Iwona postanowiła sama, piechotą, wrócić do domu w Gdańsku. Do pokonania miała 6 km. Szła nadmorską promenadą. O godz. 4.12 zarejestrowała ją kamera monitoringu przy wejściu na plażę nr 63 w Gdańsku Jelitkowie. Była 2,5 km od domu. W tym miejscu ślad się urywa.
