Najdziwniejsze ostatnie życzenia skazanych na śmierć. Niektóre mrożą krew
Zwyczajowo skazani na śmierć tuż przed egzekucją mają prawo do wyrażenia swojego ostatniego życzenia. Dla skazańców są to często chwile pełne refleksji, dlatego decydują się na modlitwę, rozmowę z przewodnikiem duchowym czy swoimi bliskimi. Niektórzy zapisali się jednak w pamięci wymiaru sądownictwa zadziwiającymi prośbami.
Czytaj także: Bezlitośnie zabił dwie osoby. Ostatnie słowa skazańca to dziś slogan, który zna cały świat
Nietypowe ostatnie życzenia skazanych na śmierć
Jednym z takich skazańców jest z pewnością Ronnie Lee Gardner, skazany na karę śmierci za zabójstwo w 1985 r. adwokata Michaela Burdella podczas próby ucieczki z sądu i ranienie drugiej osoby. 49-latek ostatni dzień przed egzekucją spędził na czytaniu kryminału Davida Baldacciego “Divine Justice” (ang. Boska sprawiedliwość) i oglądaniu trylogii “Władcy Pierścieni”. Na ostatni posiłek zjadł stek, homara, szarlotkę, lody waniliowe i wypił 7-Up. Na własne życzenie został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny.
Gary Gilmore został skazany na karę śmierci za dwa zabójstwa przypadkowych osób, dokonane z zimną krwią — pracownika stacji benzynowej i hotelarza. Wyrok wykonano w 1977 r. — była to pierwsza wykonana egzekucja w USA po przywróceniu tam kary śmierci. Choć Gilmore był bezwzględnym mordercą, jego ostatnie życzenie było poruszające — skazany poprosił, by jego organy zostały oddane do przeszczepu, by pomóc innym. Spełniono jego prośbę — jego rogówki zostały przeszczepione dwóm niewidomym osobom, a pozostałe organy zostały przekazane do badań. Być może było to dla niego czymś w rodzaju pokuty.
W 1995 r. skazany został Nelson Shelton. 28-latek próbował przechytrzyć system i odwlec w czasie egzekucję, prosząc o możliwość zostania dawcą nerki dla swojej matki. Badania wykazały jednak niezgodność.
Oddanie organów, “usłyszenie krwi” i nietknięta uczta
Ostatnie życzenie Petera Kürtena jest jednym z tych, od których włosy stają dęba. “Wampir z Dusseldorfu” przed wykonaniem kary śmierci w 1931 r. Seryjny morderca zapytał, czy w jakikolwiek sposób możliwym byłoby usłyszenie swojej własnej kapiącej krwi po jego ścięciu. Jak stwierdził, byłaby to dla niego “największa przyjemność”. To jasny dowód na to, że fascynacja krwią nie opuściła go do samej śmierci.
Przypadek Lawrenca Russella Brewera jest natomiast przykładem zwykłej ludzkiej złośliwości. Dzień przed egzekucją w 2011 r. zabójca zażyczył sobie prawdziwej uczty — zamówił posiłki, którymi można by nakarmić niemal całe więzienie. Poprosił m.in. o steki, burgery, meksykańskie faijtas, pizzę, okrę, potrawy z grilla, lody, piwo. Gdy wszystko to trafiło na jego stół, odmówił jedzenia, twierdząc, że nie jest głodny. Być może po prostu stracił apetyt. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że chciał ten ostatni raz dać się we znaki służbie więziennej. Po tym występku władze Teksasu zakazały spełniania ostatnich życzeń dotyczących jedzenia.
Aileen Wuornos, jedna z najbardziej znanych amerykańskich seryjnych zabójczyń, która miała na swoim koncie śmierć siedmiu mężczyzn, przed wykonaniem egzekucji nie prosiła o posiłek ani litość. Zamiast tego przekazała szczegółowy opis tego, jak chciałaby, żeby wyglądał jej pogrzeb. Morderczyni zażyczyła sobie, by jej prochy zostały rozsypane pod drzewem w Michigan, a ceremonii towarzyszyła piosenka Natalie Merchant “Carnival”. Spełnienie tych próśb zostało dopilnowane przez jej przyjaciółkę. Godne pożegnanie, jak na kogoś, kto z zimną krwią odebrał życie tylu osób.
(Źródło: metro.co.uk)
