Ludwika Mendelska nie żyje. Jako 12-latka ratowała rannych podczas powstania
W trakcie Powstania Warszawskiego Ludwika Mendelska, mając zaledwie 12 lat pomagała ojcu, który służył w szeregach Armii Krajowej. Pomoc niosła na Powiślu oraz Śródmieściu, opatrując rannych, przynosząc wodę oraz przygotowując posiłki.
Ludwika Mendelska ratowała rannych jako dziecko
Ludwika Mendelska wielokrotnie podkreślała, że jednym z największych problemów w szpitalu polowym była czerwonka. Wspominała, że kiedy któryś z powstańców zgłaszał się z bólem brzucha, wiedziała, jak należy zareagować: trzeba było szybko zdobyć wodę, zagotować ją i przygotować napar z tzw. koćków. Jak opowiadała, pół szklanki takiego naparu i pół szklanki soku z jagód, podane dwukrotnie, często pomagały uporać się z chorobą.
Jej pseudonim brzmiał “Córeczka”. Dlaczego? – Ile razy tatuś leciał, pytał: “Nie widzieliście mojej córeczki?”. No i potem zostało: “Córeczka” – wspominała bohaterka w jednym z wywiadów dla Muzeum Powstania Warszawskiego.
Zresztą to właśnie na oczach dziewczynki zginął ukochany ojciec, Tadeusz Pyrkosz. Po upadku powstania trafiła do pogotowia sierot Powstania Warszawskiego.
/4
4 Warmińsko-Mazurskiej Brygady Obrony Terytorialnej ; Nie Zapomnij O Nas, Powstańcach Warszawskich / Facebook
Ludwika Mendelska z domu Pyrkosz urodziła się 26 sierpnia 1932 roku w Warszawie.
/4
Paweł Wodzyński / East News
W czasie walk jako 12-letnia dziewczynka pomagała w szpitalu polowym, gdzie opatrywała rannych, chodziła po wodę dla powstańców i przygotowywała posiłki.
