Położony w zachodniej części Antarktydy Thwaites jest jednym z kluczowych elementów ziemskiej pokrywy lodowej. Z długością wynoszącą 128 km, jego całkowite zawalenie mogłoby podnieść poziomy wód o nawet 3,3 m, co oznaczałoby całkowitą transformację wybrzeży na naszej planecie. Według najnowszych badań przeprowadzonych przez naukowców, pęknięcia w szelfie lodowym prowadzą do coraz szybszego topnienia lodowca, tworząc cykl wzajemnie nakręcających się procesów przyspieszających jego destabilizację.

“Lodowiec zagłady” może spowodować katastrofę

Szczególnie zagrożona jest wschodnia część lodowca, gdzie złożone interakcje prądów oceanicznych, wzrastająca temperatura wód i kurczący się lód morski przyspieszają procesy pękania. W takich warunkach Thwaites może podzielić los lodowca Larsen B, który całkowicie rozpadł się w ciągu zaledwie pięciu tygodni w 2002 r. Jednak Thwaites jest znacznie większy, a jego ewentualna utrata może destabilizować inne części antarktycznej pokrywy lodowej, uruchamiając efekt domina.

W ciągu roku lodowiec traci około 300 mld ton lodu. Naukowcy podkreślają znaczenie szelfu lodowego, który niczym korek powstrzymuje te masy przed ostatecznym wpłynięciem do oceanu. Gdyby szelf uległ zawaleniu, poziom wód mógłby szybko wzrosnąć, niosąc ze sobą ciężkie konsekwencje dla miast od Tokio po Nowy Jork.